گذر عشق

عشق
از من می گذرد و
تو می آموزیش
و ما سرانجام
به هم می رسیم
در هیچستان.



دوم بهمن نود و دو

گناه

گناه است
در آغوش تو بودن
و تو خود نیز
گناهی
خود ِ گناه
اما
گناه بزرگتر
آفرینش توست
اکنون
تو خفته و من
غرق گناهم.




بیست و دوم دی ماه نود و دو

آتشواره

از سرخ آتشین لبان توست
که ساز من
به خروش
نغمه را به فریاد می آید
آتشواره می سراید ساز.

هفدهم دی نود و دو

ضریح

دستانم ملکوتیند
بس دوست می دارمشان
متبرکند
به ضریح تن تو.





شانزدهم دی ماه نود و دو