۱۳۹۱ مهر ۱۷, دوشنبه

انفجار




دوستت دارم
تا آنجا که برد شراب است
                   تو را و
                   مرا
                   در هم پیمانی و هم پیمانه گی
تا به پهنه ی بودن تو
تا به گستره ی کدامین کهکشان
نمی دانم
تو
همان انفجار هستی و هستنی
و من همان خرد ِ اندک ِ کیهان نورد
                             در تو
تو رازی
بزرگ و شگفت
زیبا زیبا...
همان
که اندیشه ی مرا
به بیکران شگرف خود
                             می گسترانی
و من این سان
در توست که خود را هست و سترگ
می یابم
و بی تو اما
همان هیچ.


                             هفدهم مهر نود و یک

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر