باران

از لابه لای نوشته های دیرین

شب هنگام است و باران باز ســرداده ترانه

به رقص آورده در سینه دلم بانـــــگ چغانه

به وجد آورده دل را یاد تو امشـــــب دوباره

چو پروانه به گرد شمع رویت عاشــــــــقانه

خیال روی ماه و خط و خال و تاب گیســـوت

مرا در دم کشاند پیش جام می شــــــــــــبانه

شبان ما را حکایت تا سحرگاهان همین است

چه دانی کاتش عشق چون کشد در دل زبانه

اگر چه عاشقانی بس به کویـــــــت راه دادی

ولیکن در وفا چون من نیابی زیـــــــن میانه

منم رسوای عشق تو, تو رسوای دل مــــــن

که دیری ست از لب لعلت مرا بر لب نشــانه

بیا و دلبرا کوته کن هجران را حکایــــــــــت

درازایی ندارد عمر ما در این زمـــــــــــــانه

بیست و ششم اسفند هفتاد و یک
          دو و چهل دقیقه ی بامداد

نغمه ای برای تو

تو را سرودم

به نغمه ای دل انگیز و همه شُکوه

دلربا

    هر او را که به جان شنید

شور این نوا

جهانی را در نوردید

هیچش جز تو سزاوار نبود

بر بلندای عشق

تقدیم تو بود

.

.

.

راه ناکوک زدی

پرده ی دیگر بگرفتی و زمان

یاد مرا در تو

پژمرده و پرپر کرد و

تو را بلعید

نغمه ات را

که دیگرش

       شایسته نبودی

      باز پس نمی توانستمش ستاند

چگونه یارای آن بود

      عشق وانهاده

      به بند بند نغمه های آتشین آن را واستاند؟

دیگر اما از آن تو نیست

      بی آنکه من باز ستانمش

که دیگر

آن "تو"  نیستی

که سرودمش.

                                               

                   بیستم اردیبهشت نود ویک

شهر غم فزا

از لابه لای نوشته های دیرین

درین وادی دگر دلداده ای نیست

که دلداران آن را غمزه ای نیست

به مسجد عابد پاکی نباشد

به میخانه دگر میخواره ای نیست

کجا عابد گذارد سر به سجده

که در مسجد دگر سجاده ای نیست

چنان ساقی به جام می ظنین است

تو گویی اندرونش باده ای نیست

چنان دربند عشرت خلق اسیرند

که ایزد را توگویی بنده ای نیست

رها کن مسجد و میخانه را هم

که آنجا جز ریا افسانه ای نیست

صداقت را کجا یابی خریدار

چو صدق اینجا به از بازیچه ای نیست

چه سوزی شمع خوش باور چو گردت

برای سوختن پروانه ای نیست

به شیدایی دلم آماج کین شد

خدایا عاشقان را چاره ای نیست

دلم صد پاره دست این و آن است

دگر خود را دریغا پاره ای نیست

درین ورطه به عشقت تو رضا باش

اگر در این جهان معشوقه ای نیست

                                                           

                                   بیست و شش مهر هفتاد و دو