جهان
از نقطه ای که نامش "تو"ست
بازآغاز می گیرد
درین روزگار دژخیم و بی آرام
و درین دلتنگی های ِ برای ِ هیچکس
و معشوقه گی های تهی از عشق
پری واره
چون آیه ی عشق
بر من فرود آمدی
پری سا
لبهایت
- پیام آوران مهر -
لختی آرام
- گمشده ی این روزها - را
به بوسه ای
بر من ارزانی داشتند
و آغوشت
بهانه ای داد
ماندن را
بر من بتاز
پری گون
که از شور تو بر من
خیلی
در آسمان
سربرآرند
دیری نخواهیم پایید
در این وادی ِ از هیچ به هیچ
خوشا
دمی از دمدمه ی عشق
که بر می گیریم.
بامداد دوازدهم تیر نود و یک
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر