زندگی ست
گذر بی امان لحظه ها
- که مرگ نیز
نمی تواند بازایستاندنش ـ
و دیگر هیچ
تنها رویداد
تویی
که مفهوم را از زمان و
زمان را از من
می ربایی
وین گونه
آن گذر بی رحم را
ناکار و بی معناش می سازی.
...و کاش بدانی که
در کنارت نیز
من
دلتنگ توام!
رها ناگشته از آغوشت
می پندارم دیریست
آغوشت را چشم انتظارم
من
از تنت
آنسوترم اکنون
با من آیی
یکسره جان باش.
سیزدهم
تیر ماه نود و دو
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر