نماز می گزارم بر تو
که محراب
منی
و سجده می آورم بر سینه ات
که جانماز
من است
سرشار از
تپشهای من
بر لبانت
سر به مُهر فرود می آیم
که کرنش
انگیزند
و راهی به
فراسو
کفر است
اگر آنی
آن تپنده گی باز ایستد
آنک
جانماز و مهری نیست
ایمانی و خدایی نیست
من
نیز.
یکم
مرداد نود و دو
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر