دیرینه آرزویم را
– بوسه ای –
براوردی و
شاد کردی روانم را
اما بر سنگ گورم.
مگر فرقی برایت داشت؟
پس شاد بادا
بر تو
آرزوی
من!تابستان 85
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
شکوه ِ واژه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر