سرود ِ نیایش ِ تن امیزی ما
نمازی بود
عشق را
سرشار؛
و به کفر ِ دروغ ِ تو
شد گناهی نابخشودنی
که دوزخ ِ هیچ آیین را
نیست یارای زدایش ِ این نیرنگ.
سی آبان هشتاد و پنج
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر