در جشن تاریکیها
که چشمی, چشمی را نمی یابد
و دلها به دور از گزند ِ شرم ِ نگاهها
شادمانه بر هم می تازند با دژخیمانه دشنامها
تنها کورچشمی ِ تیره پرستان
روشنی ِ لبخند توست
که روح ِ مرا سپیداندود و نورآگین می سازد
بیست و پنجم مهرماه هشتاد و هفت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر