نگاهم را
هیچ بار نادرست خوانده نگذاشتی
اما چه سود؟
دلم را به هر باره
رماندی.
چه می توانم گفتنت؟
اگر اینسان راه دلم تا به چشم
کوتاه بود
یکسویه نبود!
و تو هرگز
نخواندی دل من را
که شاید خواستن ِ خواندنی می نبود
و من چگونه از پس ِ هر آزمون
باز به انتظارم
تو را؟!
سیزدهم بهمن هشتاد و هفت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر