خسته و دلگیر
دَمخور ِ پنجره ای هر شب
به تکاپو
یاد ِ تو را می پویم و این پنجره باز
تکرار حضورم را
می سپارد به تحمّل.
در پَسَش
دیگر خبری نیست.
دیگر خبری نیست
نه از چلچله ای روی درخت
نه شقایق به خرابه
نه ز ِ جیرجیرک ِ یکسر همه آواز
و نه از زمزمۀ باد
دیگر خبری نیست
پیش چشمان
رژه ای از تـَه ِ سیگار و
تلی جعبه
وه که چندین یاد و خاطر سوختند و شدند دود ِ هوا؟!
غـُرّ ِش ِ بی رحم و نـَخَراشیدۀ یک ماشین
می دَرانـَد
خاطر ِ خاطره انگیز ِ شب و
شعر و
نـَفـَسهای مرا
یاد تو را.
بامداد دهم آذر هشتاد و هفت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر