۱۳۸۸ مرداد ۹, جمعه

تاوان

همه دروغ بودی و من

          آغازگر ِ این بازی ِ از پیش باخته

در این آراسته بازار ِ آشفته

من گران کالای ِ ناکارای ِ دلم را

به حراج ِ هرزه اندیشه های تو ریختم

زرین جامهای من به بازار ِ مسگران

گُلی به خارزار بود و

پاداشی به عظمت پتک را, سزا!

به این بازار ِ پر ز سرسام ِ چکشها

هزار البته که جان سختی و ناکسی و تزویر باید  

نه نرمی و عشوه و عشق و راستی.

به این تاوان

          به خاک

          تا همیشه

          باید نشستن.

                    خرداد هشتاد و شش

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر