پایان عشق
پایان عشق, سرآغاز تحمل؛
پایان تحمل, آغاز گناه.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
شکوه ِ واژه
Facebook Badge
دنبال کننده ها
بايگانی وبلاگ
-
▼
2009
(97)
-
▼
ژوئیهٔ
(86)
- دلتنگی
- شکوه ِ واژه
- غم نوشت
- بیگانه
- نگاه من
- برای زجه های سکوت
- تحویل سال
- اوج
- بهشت
- پنجره
- من هستم
- نگاه
- میهمانی بهشتی
- خاطره
- تنها سپیدی
- ابلیس
- دخترک بی سامان
- نا کجا
- کوه ناسروده
- زنده به گور
- آینه
- دوستداری
- سهم
- نگاه تو
- پیش بهار
- دشنام
- رفتن تو
- آزاریان
- برف
- آمدن بهاری
- کورسو
- هیچ
- کویر
- نقاط
- بی تو
- لاله
- مردانه نگاهی به زن
- مرگ یک اندیشه بان
- بغض چشمان تو
- تاوان
- سپاس
- رویای صادق
- نماز عشق
- دوستم مدار
- وداع
- مرگ بهارانه
- میزبان
- هفت سین
- سال نو
- دلتنگ
- داد و ستد
- تشییع
- جویندگان عشق
- ببخشید
- سُخره گیران
- سراب
- فرجام
- جشن تو
- پس از تو
- انتظار دراز
- باور آمدن تو
- نامهری بر گرده ی مهربانان
- وام از تو
- کمرنگ
- تن آمیزش
- آتشبار
- بودن؛ نبودن
- پیشگاه تو
- ناپاک قدیس
- بهای ِ بودن تو
- هدیه
- بی معنی
- آرزو
- دروغ
- دیدزنی
- نو
- تنهایی
- بودن
- نوروز هشتاد و پنج
- پایان
- آزده روح
- زادروز
- توشه ی دانستن
- یلدا
- صدای پنهان
- میرا
-
▼
ژوئیهٔ
(86)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر