شکوه ِ واژه
این همه ایم و باز با هم تنهاییم!
در کنار هم
از پس لحظاتی چند,
دل آزرده هر یک به سویی؛
و در دوری, بس تنگدلیم از هم؛
و این
زمان ِزایش ِجوانه های ِعشق های ِآتشین ِ زمستانی ست
میرا!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر